مشاهده یا دریافت تصویر در اندازه و کیفیت اصلی

چه بارگاهی...
چه فضای روحانی و دل‌انگیزی.
انسان متحیر میشود از این جلال و جبروت...
انگار که گنبدش تکه‌ای جداشده از خورشید است!
انگار که مست میکند جرعه‌ای از آب سقا خانه‌ی اسماعیل طلالش!
و چه نوای دل‌انگیز و زیبایی دارد، انگار که روح از بدن جدا میشود هنگام نوازش نقاره‌هایش.
صحن گوهرشاد و پنجره فولادش که...
و چه بی‌تاب میشود دل با دیدن این مکان جان‌فزا و ناخودآگاه، هروله کنان به دنبال ضریحش به تکاپو می‌افتد که ببیند شبکه‌هایش را و دخیل کند خود را تا بزداید نفسش از هر چه پلیدیست، خود را طتهیر دهد از هرچه خطاست.
قلب از شوق این دیدار انگار که میخواهد بأیستد اما انگار که دعای اذن دخول دوائیست بر هر دردی...
و آخر دست روح میرسد به چشمه‌ی خروشان آسمان هشتم...
و دخیل میشود به شبکه هایش برای گرفتن "اذن" برای...